Dewleta Lîechtenstein

Welatê Lîxtaynştaynê welatê ku herî zêde ez meraq dikim û dixwazim biçim wir e. Hêvîdarim îsal piştî çûyîna Albania'yê ez ê biharê berê xwe bidim navenda Ewropa û cara yekem biçim vî welatî. Ez ê ji xwe re plansaziyeke gerê amade bikim û difikirim ku ji Lîxtaynştaynê destpê bikim ber bi Nemsa, Gemany, Swîsre, Luksemburg ve biçim.

Dîroka modern a Lîxtaynştayn
Lîxtaynştayn di sala 1806an de serxwebûna xwe îlan kiriye û ji wê rojê vir de jî weke welatekî serbixwe ye.
Zimanê Fermî: Almanî ye
Hejmara nifûsa wê: 38 Hezar kese
Pergala Serokwezîrtiyê tê îdarekirin
Serokwezîrê wê Otmar Hasler e.
Her çiqas xanedana Lîxtaynştaynê hebe jî ev welat bi demokrasiyê tê îdarekirin.

Danasîna Lîxtaynştayn ji Wikipediayê
Liechtenstein(Lîxtaynştayn) an jî Mîrzatiya Liechtensteinê (bi almanî: Fürstentum Liechtenstein), welatekî biçûk ê Ewropayê ye û di navbera Nemsa û Swîsreyê de ye. Piştî Vatîkan, Monako û San Marînoyê re çaremîn dewleta herî biçûk a Ewropayê ye.

Prens û Malbata xwe

Ev Şatoya ku hûn di wêneyan de dibînin mala Prensê Lîxtaynştaynê. Bi rastî jî Prens û Malbata wî di vê şatoyê de dijîn. Çîroka Prensê Lîxtaynştaynê jî ewe ku di sala 1929an de ji aliyê Prens Franzê yekemîn ve hatiye damezirandin. Bi Elîsabeth von Gutmann a ku cihûyeke welatiya Wiyanayê ye re dizewice. Di şerê duyemîn ê cîhanê de ji ber ku jina wî cihû ye di bin zexta Hîtlerî de ye. Lê belê ji şerê duyemîn ê cîhanê bihêztir û dewlemendtir derdikeve.

Rêjeya bêkariyê

Li seranserê Ewropa Welatê ku herî kêm bêkarî lê heye welatê Lîxtaynştayn e ku hejmara şêniyên wê tenê 38 hezar e. Îro li gor ragihandina saziya kar û barên nevxweyî ya Lîxtaynştaynê li wî welatî tenê 307 kes e bêkar e. Sedema vê yekê jî welatiyên li Lîxtaynştaynê bi piranî ji Nemsa(Austurya) an jî Swîsreyê hatine ye. Îsal li seranserê vî welêtî hejmara kesên ku destbi kar kirine 12 kese. Bifikirin welatekî ku rêjeya bêkariyê tenê 307 kes e û ew welat ne endamê tu sazî û rêkeftina ye jî.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Abdulla Keskîn: Xeyala min a mezin xeyala her kurdekî ye

Gelî xwînerên Ezîz, bloga Dara Bandînî ji bo we xwîneran dest bi beşeke nipînû dike. Di vê beşê de her heftî wê bi mêvanên cûr bi cûr re hevpeyvînên dij rêbazê lidarbixe. Destpêka vê beşê em bi Damezrêner û Edîtorê Weşanxaneya Avestayê Abdulla Keskîn re axivîn. Abdulla Keskîn tevî edîtriya xwe û weşangeriya xwe bi qeşengbûna xwe jî di nav ciwanan de weke fenomenekî ye. Em xort û keçên kurd di şopa te de ne kak Abdulla. Kerem bikin bersivên Abdulla Keskîn li jêr in. Abdullah Keskîn kê ye? Nizanim, hê jî bi min nexweş û zehmet tê ku li ser xwe bipeyivim. Ez bawer im kesên van rêzan bixwînin ên bi hêsanî karibin xwe bigihînin hin agahiyên biyografik an jî ez vî barî bavêjim ser milê te. Ciwanên kurd meraqa te dikin, jiyana te ya rojane çawa derbas dibe? Pir sade û tenê, hez ji herduyan jî dikim. Berê dereng radizam û dereng radibûm, vêga diguherim. Wextê min bêhtir li mal derbas dibe, ji rûniştina li mal hez dikim, heta nîvro dixwînim, ligel qahwê û tiştine s

Devamı

Arjen Arî, ev pênc salin helbesta Kurdî sêwî ye

Dara Porxelek xwezî, lewitîn di kirêtiyê de û şer dizî j ime xewnên mîrekî li herêmekê em ji gundekî dijmin jî bûna malê me pev dima neyariya me nedigiha qewmekî kengî bûya lev dihatin em eydekê, erefatekê… dibêje Arjen Arî. Pêşengê hemdemên xwe, helbestvanê nûjen ê zaravayê Kurmancî. Di 31ê Cotmeha 2012an de ji nav me koç kir. Li pey xwe bi hezaran dildar, bi sedan jî helbest hiştin. Em weke Heftenameya Basê bi sedema 5. salvegera helbestvanê nemir Arjen Arî bi heval û hogir û dostên wî re axivîn û her yekî ji wan ji bo me di derbarê Arjen de nivisî. Ji bo xatirê bîranîna Arjen Arî û xwînerên Heftenameya Basê em çarîneke Arjen Arî ku heta niha nehatiye weşandin tînin pêşberî we xwîneran. îşev rêwiyê şevê me. hew tu dizanî xunav. mêvanê dilê kê me Firat Cewerî: Arjen Arî diltenik bû Dema min û Arjen Arî hevûdu nas kir, dema rêxistinan bû. Em jî di rêxistinekê de hatibûn ba hev. Em pê ketibûn û me xwe bi felsefeya materyalîst digihand; em noqî lîtera

Devamı

Serê salê binê salê xwedê kurekî bide vê malê.

Çileya Paşîn: Ez li gundê bavê xwe (Dibêjim gundê bavê xwe ji ber ku min tu carî gund weke mala xwe qebûl nekiriye) ketim sala nû. Li gund ez û xwişkên xwe me çirayên xwe vêxist û min ji wan re helbest û çîrokan xwend. Sibat: Piştî pênç salên qerase min kekê xwe bi çavên zindî dît. Bi giştî jî di sibatê de êdî zadên me gihîştin û min pezê xwe dibir nav zadan da ku ez wan biçêrînim. Adar: Piştî deh salan yekemîn Newroza ku ez neçûmê ya vê salê bû. Dilêmin qet ne dixwest ez tevlî pîrozbahiyên Newrozê bibim. Tenê weke sembolîk min li palekî gundê xwe agirê xwe vêxist û çendîn helbestan xwend ji evîndara xwe re. Nîsan: Wisa texmîn dikim ku di jiyana min de pêngaveke girîng e meha Nîsanê. Rojekî ez li ber pez bûm weke her şevên Nîsanê, telefonek ji min re hat û ji min daxwaza pêkve karkirinê di Heftenameya Basê de dihat kirin. Bêyî li ser bifikirim min pesend kir û berê xwe da Stenbolê. Bi saya Basê min bi gelek nivîskar û hunermendên kurd re hevpeyvînan kir. Çend mînakan dixwazim

Devamı

Kaniya hevpeyvîn û wêjeya Kurdî

Bu Blogda Ara