Payîz li Licê tê

Doh me biryar da ku em serê sibê saet li nehan de li qafșaqa Seyrantepe hev bibînin û ber bi Licê ve derkevin rê. Ji xwe hevalên ku min dişopînin dizanin ez ji ber çi li Diyarbekirê me û ez çi dikim hewce nake bikevim nav wê mijarê de. Werhasil serê sibê ez ji nav nivînan pengizîm û şiyar bûm. Ji ber ku ev zû de ye min dev ji alarman berda ye, min go qey ez dereng mam e.
Min li saeta telefonê nêrî hê saet 6ê sibehê ye. Ji zû de ye min kelecaneke wisa hîs nekiribû ku bû sedema bi pengizînê ji xew şiyar bibim. Belê ez ê biçûma Licê. Welatê hilweşandin û têkoşîna neteweyî.

Saet li dora nehan de ez li qafșaqa Seyrantepe yê bûm û pîqapçî jî li benda min bû. Em li benda xwediyê kêl û pelên ku wê bidin kin û ez ê jî ji xwe re bînim malê bûn. Aram û Mihemed Salih. Aram şanogerekî serkeftî bû û li şaredariya Licê Mamostetiya şanogeriyê dikir. Mihemed Salih jî mamosteyê zimanê Kurdî bû ew jî di bin sîwana şaredariya Licê dixebitî. Mixabin piştî şaredarî ji serokên hatine hilbijartin hatin stendin û qeyyum çûn ser şaredariyê herdu jî ji kar hat qewirandin (avêtin). Werhasil ez mijarê pir dirêj nekim û werim ser çûyîna Licê.

A

Saet neh û nîvan de em ketin rê. Di ser riya Farqînê de em bi pîqabê diçin. Dema em gihîştin çemê Dîcleyê der û dora wê ji rengên payîzî weke dîmenek ji bihuşta Firdews xwiya dikir. Hêdî hêdî em ber bi veqetîna riya Licê ve çûn. Qedereke riya Licê jî dîsa di deștê de didome û piştî deştê bi darên çilo ku bi taybetî darên Kurdistanê ne re em gihîştine xwezaya Licê. Min got ya, payîz e û bi rastî jî demsala herî zêde li Kurdistanê tê payîz e. Darên çiloyan zer bûbûn û kêm caran yên biyan jî derdiketin hemberî û ji xwe zera wan weke zereke rengîntirîn rengê payîzê bû.

Piştî wan dîmenên ji bihuştê em gihîştin navenda Licê. Tişta min meraq dikir gelo Licê navçeyeke çawa ye, mirovên li wir dijîn çi dikin bi çi mijûl in.?
Min bersiva vê pirsê nedît lê tişta li ber çavên min ketin hemû Licê bêdeng û westiyayî bû tu dibê. Tenê dengên karkerên ku rêyan nû dikirin û çend zarokên li sûkê di leyîstin dihat guhê mirovan. Werhasil me kêl û pelên xwe bar kir û em ketin riya vê gerê. Di vê gerê de min bi çavekî vekirî li der û dora xwe nêrî, ez hinekî li ser egera ev welat ne di hîn dagirkeriyê da bûna gelo wê çawa bûna hûr bûm. Kerem bikin pirsa vê bersivê jî hûn bidin.

Dem ez hatim mal û min kêl û pelên malê anî hindirû min serê xwe rakir û li ber serê xwe vê nîșeyê dît.

5ê Mijdarê 2017
Seyrantepe /Diyarbekir
Saet 22:45

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Abdulla Keskîn: Xeyala min a mezin xeyala her kurdekî ye

Gelî xwînerên Ezîz, bloga Dara Bandînî ji bo we xwîneran dest bi beşeke nipînû dike. Di vê beşê de her heftî wê bi mêvanên cûr bi cûr re hevpeyvînên dij rêbazê lidarbixe. Destpêka vê beşê em bi Damezrêner û Edîtorê Weşanxaneya Avestayê Abdulla Keskîn re axivîn. Abdulla Keskîn tevî edîtriya xwe û weşangeriya xwe bi qeşengbûna xwe jî di nav ciwanan de weke fenomenekî ye. Em xort û keçên kurd di şopa te de ne kak Abdulla. Kerem bikin bersivên Abdulla Keskîn li jêr in. Abdullah Keskîn kê ye? Nizanim, hê jî bi min nexweş û zehmet tê ku li ser xwe bipeyivim. Ez bawer im kesên van rêzan bixwînin ên bi hêsanî karibin xwe bigihînin hin agahiyên biyografik an jî ez vî barî bavêjim ser milê te. Ciwanên kurd meraqa te dikin, jiyana te ya rojane çawa derbas dibe? Pir sade û tenê, hez ji herduyan jî dikim. Berê dereng radizam û dereng radibûm, vêga diguherim. Wextê min bêhtir li mal derbas dibe, ji rûniştina li mal hez dikim, heta nîvro dixwînim, ligel qahwê û tiştine s

Devamı

Arjen Arî, ev pênc salin helbesta Kurdî sêwî ye

Dara Porxelek xwezî, lewitîn di kirêtiyê de û şer dizî j ime xewnên mîrekî li herêmekê em ji gundekî dijmin jî bûna malê me pev dima neyariya me nedigiha qewmekî kengî bûya lev dihatin em eydekê, erefatekê… dibêje Arjen Arî. Pêşengê hemdemên xwe, helbestvanê nûjen ê zaravayê Kurmancî. Di 31ê Cotmeha 2012an de ji nav me koç kir. Li pey xwe bi hezaran dildar, bi sedan jî helbest hiştin. Em weke Heftenameya Basê bi sedema 5. salvegera helbestvanê nemir Arjen Arî bi heval û hogir û dostên wî re axivîn û her yekî ji wan ji bo me di derbarê Arjen de nivisî. Ji bo xatirê bîranîna Arjen Arî û xwînerên Heftenameya Basê em çarîneke Arjen Arî ku heta niha nehatiye weşandin tînin pêşberî we xwîneran. îşev rêwiyê şevê me. hew tu dizanî xunav. mêvanê dilê kê me Firat Cewerî: Arjen Arî diltenik bû Dema min û Arjen Arî hevûdu nas kir, dema rêxistinan bû. Em jî di rêxistinekê de hatibûn ba hev. Em pê ketibûn û me xwe bi felsefeya materyalîst digihand; em noqî lîtera

Devamı

Serê salê binê salê xwedê kurekî bide vê malê.

Çileya Paşîn: Ez li gundê bavê xwe (Dibêjim gundê bavê xwe ji ber ku min tu carî gund weke mala xwe qebûl nekiriye) ketim sala nû. Li gund ez û xwişkên xwe me çirayên xwe vêxist û min ji wan re helbest û çîrokan xwend. Sibat: Piştî pênç salên qerase min kekê xwe bi çavên zindî dît. Bi giştî jî di sibatê de êdî zadên me gihîştin û min pezê xwe dibir nav zadan da ku ez wan biçêrînim. Adar: Piştî deh salan yekemîn Newroza ku ez neçûmê ya vê salê bû. Dilêmin qet ne dixwest ez tevlî pîrozbahiyên Newrozê bibim. Tenê weke sembolîk min li palekî gundê xwe agirê xwe vêxist û çendîn helbestan xwend ji evîndara xwe re. Nîsan: Wisa texmîn dikim ku di jiyana min de pêngaveke girîng e meha Nîsanê. Rojekî ez li ber pez bûm weke her şevên Nîsanê, telefonek ji min re hat û ji min daxwaza pêkve karkirinê di Heftenameya Basê de dihat kirin. Bêyî li ser bifikirim min pesend kir û berê xwe da Stenbolê. Bi saya Basê min bi gelek nivîskar û hunermendên kurd re hevpeyvînan kir. Çend mînakan dixwazim

Devamı

Kaniya hevpeyvîn û wêjeya Kurdî

Bu Blogda Ara