Ana içeriğe atla

Nameyek bo Darayê kal II

  
Ji ber ku disêwirim, ez ne ez im..
Ji ber ku ez disêwirim..
Disêwirim...
Ji ber berî ew min berdin rojê..
min xwe berda sêwirandinên xwe..
Lêolo )

Di 7/03/2018an de te ev fîlmê Kanadayî temaşe kir û van rêzikên li jor te ji wir girt. Filmeke têra xwe kûr bû bi rastî. Niha tu yê bibêjî vî Darayo ji ber çi ji min re qala van çîrokan dike. Temam rast e ji bo îroya te dibe ku weke çîrokê ji te re hatibe lê di dema ku ez vê nivîsê dinivîsim de ev film xwedî tesîreke derûnî ye di esasê xwe de. Piştî çend deqê dinê wê bibe 'Roja cîhanî ya jinan'. Ev îro bû mehek û çend roje min li dayîka xwe ne geriyaye. 

Weke ku ez bêriya wê dikim bêriya tu berdilka xwe nakim. Ji min na xeyide ez dizanim. Pênç salan jî ez lê negerim neçim cem wê, dema ez çûm min xwe da ber çokên wê dê dîsa min efû bike. Weke ku tu tişt nebûbe dê dîsa porê min şeh bike, ji min re kala xwe û nexweşînên xwe bike. Ew dayîka te ya ku hê 40 saliya xwe de ji ber derd û keserên ku we birayên xwe dayê pîr bû ye. Niha tê bîra te lo Darayo. Xwezî niha ez li cem wê bûma û min herdu destên wê  biramûsanda.

Jiyan zehmet e
Ez niha li Stenbolê me. Bi rastî ev bû çend roje ez li Stenbolê me. Betal im û kar nîne ku ez bixwebitim jî. Dilê min heye ez ji bilî rojnamegeriyê karekî berovajî beşa xwe bikim. Ka em binêrin eger destpê kir ji xwe ez ê ji te re di nameyeke din de bibêjim. Ji ber ku ez li Stenbolê bûm û net û derfet nînbûn min bloga xwe jî hinek îhmal kir ji ber vê yekê jî ez lêborîna xwe dixwazim ji te û ji xwînerên blogê. Ha mizgîniya xwe dixwazim ji te min ji bo bloga te hesabekî twitterê vekir. Hûn dikarin wî hisabî jî bişopînin. @bandinidara . 

Min bêriya bawo kiriye

Wa Darayo tu dizanî ev 2 mehe bavê te qet li te ne pirsiye. Xwezî rokê, royeka tenê telefonekê bikira û bigota 'Kurê min'.  Tu nizanî min çiqas bêriya wî kiriye. Lê ez nikarim lê bigerim. Nikarim harim ber lingên wî û lêborîna xwe jê bixwazim. Ji ber ku ta niha min tim serî lê tewandiye û nebûme sedema gewriya wî geş bibe. Ev mijarên taybet in zaf naxwazim qal bikim lê ji bo tu hay ji van royan hebî weke nîşeyekî dinivîsim. 

Çend şîret
Ji bîr neke. Ji keçikên xwe re tim nazik, ji lawên xwe re jî tim hurmetdar be da ku ew jî rêz û nimayîşê bo te nîşan bidin. Tu nikaribî alîkariya wan bikî jî piştgirî bide wan. Gotineke te ya erênî wê karê wan li ber çavên wan bike zêr. Niha bi xatirê te. Ez ê di demeke guncav de dîsa ji te re biaxivim.

07/03/2018
Eyupsultan/Stenbol

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Arjen Arî, ev pênc salin helbesta Kurdî sêwî ye

Dara Porxelek xwezî, lewitîn di kirêtiyê de û şer dizî j ime xewnên mîrekî li herêmekê em ji gundekî dijmin jî bûna malê me pev dima neyariya me nedigiha qewmekî kengî bûya lev dihatin em eydekê, erefatekê…  dibêje Arjen Arî. Pêşengê hemdemên xwe, helbestvanê nûjen ê zaravayê Kurmancî. Di 31ê Cotmeha 2012an de ji nav me koç kir. Li pey xwe bi hezaran dildar, bi sedan jî helbest hiştin. Em weke Heftenameya Basê bi sedema 5. salvegera helbestvanê nemir Arjen Arî bi heval û hogir û dostên wî re axivîn û her yekî ji wan ji bo me di derbarê Arjen de nivisî. Ji bo xatirê bîranîna Arjen Arî û xwînerên Heftenameya Basê em çarîneke Arjen Arî ku heta niha nehatiye weşandin tînin pêşberî we xwîneran. îşev rêwiyê şevê me. hew tu dizanî xunav. mêvanê dilê kê me Firat Cewerî: Arjen Arî diltenik bû Dema min û Arjen Arî hevûdu nas kir, dema rêxistinan bû. Em jî di rêxistinekê de hatibûn ba hev. Em pê ketibûn û me xwe bi felsefeya materyalîst digihand; em noqî lîtera

Abdulla Keskîn: Xeyala min a mezin xeyala her kurdekî ye

Gelî xwînerên Ezîz, bloga Dara Bandînî ji bo we xwîneran dest bi beşeke nipînû dike. Di vê beşê de her heftî wê bi mêvanên cûr bi cûr re hevpeyvînên dij rêbazê lidarbixe. Destpêka vê beşê em bi Damezrêner û Edîtorê Weşanxaneya Avestayê Abdulla Keskîn re axivîn. Abdulla Keskîn tevî edîtriya xwe û weşangeriya xwe bi qeşengbûna xwe jî di nav ciwanan de weke fenomenekî ye. Em xort û keçên kurd di şopa te de ne kak Abdulla. Kerem bikin bersivên Abdulla Keskîn li jêr in.               Abdullah Keskîn kê ye? Nizanim, hê jî bi min nexweş û zehmet tê ku li ser xwe bipeyivim. Ez bawer im kesên van rêzan bixwînin ên bi hêsanî karibin xwe bigihînin hin agahiyên biyografik an jî ez vî barî bavêjim ser milê te. Ciwanên kurd meraqa te dikin, jiyana te ya rojane çawa derbas dibe? Pir sade û tenê, hez ji herduyan jî dikim. Berê dereng radizam û dereng radibûm, vêga diguherim. Wextê min bêhtir li mal derbas dibe, ji rûniştina li mal hez dikim, heta nîvro dixwînim, ligel qahwê û tiştine s

Seyadê Şameyê Kekê: “Qulingê brîndar yê Kurdistanê”

Dara Porxelek Jiyaneke sirgûnî, îşkencekirî û mayîna bi salan di zindanan de… Seyadê Şamê ji aliyê malbata xwe ve wek mirî dihat zanîn. Dema dengê Seyad di Radyoya Rewanê de olan dide bawerî bi jiyanek ji nû ve vejînandî tê kirin. Malbata Kekê, girêdayî Eşîra Celaliyan e. Eşîr li navçeya Agiriya Bazidê dimîne. Nuxûriyê bavê xwe ye Seyad. Di heman demê de xwebexşekî doza Kurdistanê ye jî. Dewlet malbata Kekê di sala 1944’an de sirgûnî Yozgatê ji wir jî ber bi Alaca’ya Çorimê ve dike. Dema li sirgûnê bû dozgeriya Erziromê ji Seyad re nameyekê dişîne û dibêje: “Dê doza te ji nû ve bê dîtin, divê tu werî Erziromê.” Her çiqas bavê Seyad dibêje, “Meke kurê min, tesmîlê destê leşkerê Romê nebe” jî Seyad dibêje: “Bavo heta niha min tenê êş û elem daye we, bisekine ez biçim û vê sirgûniyê bidawî binim da ku hûn vegerin Kurdistanê.” Bavê Seyad li ser van gotinan misaade dide Seyad û Seyad berê xwe dide Erziroma şewitî. Dema Seyad diçe Erziromê, bêyî dozgeriyê wî desteser dikin û dibin