Ana içeriğe atla

Ji bo Nana Azad

Resim
Yazan:


Min ev helbest ji vir heşt sal berê xwend lê bi zimanê Tirkî, wê demê min nû edebiyata xwe nas dikir û mixabin ev naskirin jî dîsa bi zimanê Tirkî bû. Em Kurd bûn lê me xwe bi zimanê tirkî nasdikir lê haya me, ji zimanê tune/bû. Lebê kêfa min gelekî jê ji vî helbestê re hat, ez gelekî li Kurmanciya wê geriyam lê mixabin heya niha Helbestên Letîf Helmet nehatine wergerandin bo Kurmancî. Ne tenê Letîf Helmet, Refik sebrî, Ebdulla Goran, Faik Bêkes jî nehatina wergerandin.
Ev saleke li ser soranî dixebitim û min xwest, yekem wergera min ev helbest be

Dema dareke şîn tê jêkirin
Li dû wê bi hezaran rih digirîn,
Xemekî mezelog xwe li wan digire,
dema ez dimirim,
ne min dayikek heye porê min miz bide
û min aş bike,
ne jî wênê min dimîne di çantayê keçeke ciwan de,
Ew keçikên ku ji wan xoşim
Xoşewista min a rûsar û laşê min ê lawaz ji bîr dikin
û helbestên min dixwînin bêyî ku navê min bizanibin,
hemû Şa`îr bi hibra bêhnxweş
behsa birûskên çav û xermanê porê dildarên xwe dikin,
hemî dildar jî bi heman hibrê nameyan dinûsin ji hev re
Lê ez, ji dilopê xwîna dilê xwe ji çavên wan keçikan re
û ji kesên ji wan xoşim an nexoşim ristikan rêz dikim....
Ji hemî ristikan bêhna hibrê tê,
Lê ristikên min ji xwîna min in... !
Mîna ku kulîlkên ristikan bi xwîna xwe av bidim...

Letîf Helmet
Ji Soranî bo Kurmancî Ferhad S.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Abdulla Keskîn: Xeyala min a mezin xeyala her kurdekî ye

Yazan:
Gelî xwînerên Ezîz, bloga Dara Bandînî ji bo we xwîneran dest bi beşeke nipînû dike. Di vê beşê de her heftî wê bi mêvanên cûr bi cûr re hevpeyvînên dij rêbazê lidarbixe. Destpêka vê beşê em bi Damezrêner û Edîtorê Weşanxaneya Avestayê Abdulla Keskîn re axivîn. Abdulla Keskîn tevî edîtriya xwe û weşangeriya xwe bi qeşengbûna xwe jî di nav ciwanan de weke fenomenekî ye. Em xort û keçên kurd di şopa te de ne kak Abdulla. Kerem bikin bersivên Abdulla Keskîn li jêr in.               Abdullah Keskîn kê ye? Nizanim, hê jî bi min nexweş û zehmet tê ku li ser xwe bipeyivim. Ez bawer im kesên van rêzan bixwînin ên bi hêsanî karibin xwe bigihînin hin agahiyên biyografik an jî ez vî barî bavêjim ser milê te. Ciwanên kurd meraqa te dikin, jiyana te ya rojane çawa derbas dibe? Pir sade û tenê, hez ji herduyan jî dikim. Berê dereng radizam û dereng radibûm, vêga diguherim. Wextê min bêhtir li mal derbas dibe, ji rûniştina li mal hez dikim, heta nîvro dixwînim, ligel qahwê û tiştine s
Yorum Gönder
Devamı

Arjen Arî, ev pênc salin helbesta Kurdî sêwî ye

Yazan:
Dara Porxelek xwezî, lewitîn di kirêtiyê de û şer dizî j ime xewnên mîrekî li herêmekê em ji gundekî dijmin jî bûna malê me pev dima neyariya me nedigiha qewmekî kengî bûya lev dihatin em eydekê, erefatekê…  dibêje Arjen Arî. Pêşengê hemdemên xwe, helbestvanê nûjen ê zaravayê Kurmancî. Di 31ê Cotmeha 2012an de ji nav me koç kir. Li pey xwe bi hezaran dildar, bi sedan jî helbest hiştin. Em weke Heftenameya Basê bi sedema 5. salvegera helbestvanê nemir Arjen Arî bi heval û hogir û dostên wî re axivîn û her yekî ji wan ji bo me di derbarê Arjen de nivisî. Ji bo xatirê bîranîna Arjen Arî û xwînerên Heftenameya Basê em çarîneke Arjen Arî ku heta niha nehatiye weşandin tînin pêşberî we xwîneran. îşev rêwiyê şevê me. hew tu dizanî xunav. mêvanê dilê kê me Firat Cewerî: Arjen Arî diltenik bû Dema min û Arjen Arî hevûdu nas kir, dema rêxistinan bû. Em jî di rêxistinekê de hatibûn ba hev. Em pê ketibûn û me xwe bi felsefeya materyalîst digihand; em noqî lîtera
1 yorum
Devamı

Serê salê binê salê xwedê kurekî bide vê malê.

Yazan:
Çileya Paşîn: Ez li gundê bavê xwe (Dibêjim gundê bavê xwe ji ber ku min tu carî gund weke mala xwe qebûl nekiriye) ketim sala nû. Li gund ez û xwişkên xwe me çirayên xwe vêxist û min ji wan re helbest û çîrokan xwend. Sibat: Piştî pênç salên qerase min kekê xwe bi çavên zindî dît. Bi giştî jî di sibatê de êdî zadên me gihîştin û min pezê xwe dibir nav zadan da ku ez wan biçêrînim. Adar: Piştî deh salan yekemîn Newroza ku ez neçûmê ya vê salê bû. Dilêmin qet ne dixwest ez tevlî pîrozbahiyên Newrozê bibim. Tenê weke sembolîk min li palekî gundê xwe agirê xwe vêxist û çendîn helbestan xwend ji evîndara xwe re. Nîsan: Wisa texmîn dikim ku di jiyana min de pêngaveke girîng e meha Nîsanê. Rojekî ez li ber pez bûm weke her şevên Nîsanê, telefonek ji min re hat û ji min daxwaza pêkve karkirinê di Heftenameya Basê de dihat kirin. Bêyî li ser bifikirim min pesend kir û berê xwe da Stenbolê. Bi saya Basê min bi gelek nivîskar û hunermendên kurd re hevpeyvînan kir. Çend mînakan dixwazim
Yorum Gönder
Devamı