Kaniya hevpeyvîn û wêjeya Kurdî

Kurdistan halkı sömürgeden önce sömürgecinin zihniyetinden kurtulmalıdır. Zira en büyük devrim bu olur. Kurd halkı sömürgecisinin zihniyetinin işgali altındadır. Bu işgalden kurtulmadığı müddetçe kendi öz kimliğini sahiplenmeyecektir Kimlik bunalımı ise,toplumların en büyük sosyolojik ve psikolojik problemidir.. Kimlik tamamlaması yaşamayan halklar kendilerini diğer halkların fonksiyonları ile tanımlamaya çalışırlar Kendi acılarına ağlamayı bilmez Kurd,çünkü artık Kurd dışında her şeydir. Tıpkı Fransız Zencilerinin kendilerine ben Fransızım dediği gibi siyasal duruştan çok Kurd'ün en büyük problemi kendini nereye ait hissetiğini anlayamaması ve bu çelişkiler diyarında kendini bulmasıdır. PKK ilk önce kimlik oluşturma profili ile hareket etti,ancak karşısında beklediğinden de faza bir karşı tezle karşılaştı. Kurdistan'a ve Kurd'e her şeyden önce kimlik bunalımı yaşayan bir halk olarak yaklaşmalıdır. Yoksa çözüm mümkün değildir Kimlik bunalımınd

Carek ji cara, mamê Xidir kerê xwe hilda çû dara, lê bû wextê êvara. Mamê Xidir bala xwe dayê Gurekî ji wê da hat, lêxist Kerê wî xwar! Mamê Xirdir jê ra got, ey heywanê hovê har, qe li berûya jêrîn tunebûn berx û kar, tu hat te kerê min belengazî xwar? Gur jê ra diranê xwe li hev xist û got; mamê Xidir bes e bike guregur, evî kera çû here ji xwe ra yekê dinê bikir: Destpêka Çîroka Şahmeran: Dibêjin rojekê li bajarê Mêrdîn’ê sêheb zarokên xort hebûnin, vana xwe berdidin binê Bîrê, ewê ji bîrê Hingiv derxînin. Wê demê jî Hingiv Xwarineke gelek girîng bû. Duhebên wî ji hev ra dibêjin em vî Hingiva ji xwe ra li hev parve bikin, em nedin hevalê xwe yê biçûk! Vana Hingivê xwe derdixînin, dikin du par, dîsa alîkarî ya hevdû dikin û ji Bîrê derdikebin û diçin!… Ji ber ku hevalê wan ê dinê biçûk e, ew nikare ku bi tenê ji Bîrê derbikebe, wisa di hundurê bîrê de neçar dimîne. Viya bala xwe didê ji nişkave Dûpişkekî êrîşê ser wî kir, ewê bi wî vebide! Lawik lêdixîne

Her sömürge halkı,başka bir deyimle,kendi yerel ve orijinal kültür kaynaklarını sürdürmek ya da toprağa gömmek suretiyle ruhunda onulmaz bir aşağılık karmaşası yaratılmış her halk. Neredeyse bir varoluş koşulu olarak ,başka bir uygarlığın bir ögesi olarak o uygarlığın dili ve kültürüyle göğüs göğüse bir hesaplaşma içinde bulur kendini.. Sömürge insanı artık kendi ülkesinin ve kültürünün özelliğini yitirip sömürgeci ülkenin kültürünü benimsediği derecede var olabiliyor. Kültürünün ve özgünlüğünün farklılığından utanır olur,kendini yabancısı olduğu kültürün bir parçası yapmaya çabalar. Çünkü kendi kültüründen uzaklaşabildiği kadar sömürgeci ülkenin bir ögesi olup değer kazanabilecek.. BDP'li milletvekilleri  halkları için,ülkeleri için çalıştıklarını iddia ede dursunlar tek yaptıkları şey kendilerini Sömürgecilerine beğendirmek. Türkiye Kamuoyuna yaranma çalışmaları gereksiz ve anlamsız.! Çünkü Türkiye,Kurdistan'ın işgalcisidir. Bu işgalin bitmesi ve Kurdist

Bir zamanlar İslamî dâvete öncülük eden özgür ve bağımsız bir Kurd milleti vardı. Ve bu Kurd milletinin yaşadığı büyük bir Kürdistan vardı.        Kürtler’in İslam dîni ile tanışmaları ve Müslüman olmaya başlamaları, 637’den de önce, Hz. Peygamber (saw)’in sağlığında başlayan bir süreçtir. Kürtler, daha Hz. Mûhâmmed (saw) hayattayken İslam ile tanışıyorlar ve içlerinden bir kısmı Müslüman oluyor.   Kürtler’in ve Kürt coğrafyasının toplu olarak İslam ile şereflenmesi Hz. Ömer (ra) zamanında, 637 yılındadır. Bunu 639 olarak söyleyen kaynaklar da mevcuttur ancak doğrusu 637’dir. Kürtler, Araplar’dan sonra Müslüman olan ilk halktır; aynı zamanda Kürdistan coğrafyası da Arap Yarımadası’ndan sonra İslam güneşi ile aydınlanan ilk coğrafyadır. Kürtler’in Müslüman olmasıyla, İslam ilk kez Arap Yarımadası’nın dışına çıkmış oldu; aynı zamanda Araplar’dan oluşan bir dîn olmaktan çıkıp evrensel, cihanşümûl karakteristiğine ilk somut adımı da atmış oluyordu.(İbrahim Sediyani) Görü

Vê sibehê, Penaberê şevê heyva payîzê xwe veşart, Tavek bi brîn derket û axê ramûsand.. Qijîk banga mirinê ferman kirin, Behr bi pêlên xwe ramanên şer mizgîn kirin.. Daristan çûka hembêz ne kirin.. Demsala payîzê.. Demsala xem û ne dilşadî yê.. Vê êvarê; Tarî li min konê xwe vegirt, Stêrkên koçber xwe berdan mejî yê min.. Dilê min bû sîwanek wek ewran, Xençerek dijwar li dilê min dan û xwînê barand nehala çavên te  Vê evarê; Wêneyek xewna zarokatî ya xwe bi bîr tînim, Pêlistanek tê afirandin ji mêjîyê min.. Di şopandina zivistanek xemgîn de hestên xwe di nivîsînim.. Hêvîyên xwe diherikînim di Dîcle û Feratê de, Dîcle û Ferat wek arjenek bilind dike çîrokên jîyana min.. Hêvî xwe davejên çîyayan, Xem ji kevirên bê zar re di qîrin, Konê xwe li goristanek vedigirim.. Vê êvarê; Destê te di destek xerîb da bû, Ew wêne dojeha min bû.. Behr bi pêlên xwe min wenda kir, Şev bi tarîbûna xwe min wêran kir.. Qêrîn û nalîna dil gihişt xema stêrkan.. Îşev hemû helbest bê z