Silav giyan, Omer Faruk Baran ango www.perxudres.blogspot.com ê ku li gel min hêjayî qedir û hezkirineke payebilind. Carînan ez wilo tevdigerim ku, tişta di dilê min de ji devê min çewt derdikeve. Ew rojê min dilê te hişt bêyî ku bi niyetek wisa tevbigerim. Ji vir bangî te dikim û dibêjim em ji hev bixeyîdin wê Carbekir sêwî bimîne.
Tu dizanî beriya ez harim Albania me hev û du dît û vaye îro di ser re mehek derbas bû ye. Sal bûye 2018. Em hê jî li Qirixê rûneniştine û me çend gotinan li bin gohê edebiyata kurdî me xistiye. Nizanim weke lawê xelkê peyvên edebî û hunerî bireşînim ser rûpelan. Ji ber wê jî ez mirovekî rast e rast im.
Ez ê bo te nameyek binivîsim û hevîdarim ku ev name bibe sebep da ku em li hev werin.
Silav kek Omer, ez vê nameyê ji te re li Diyarbekira di bin dagirkeriya Tirkan de dinivîsim. Niha li hêla Seyrantepe me ku ev mala ku ez tê de dimînin ji aliyê kargeha fermî ya dewleta dagirker (TOKI) va hatiye çêkirin. Li çi bikim wele him erzan e him jî xwedî konforeke xweş e. Werhasil mijara me ne eve. Di van rojên dagirkeriyê de li vî bajarî tekane kes tu yî ku ji min fam dike û dizane ez qal û daxwaza çi dikim. Dema min vê nameyê nivîsand dengê Ciwan Haco - Welat ku dibêje 'Welat, welat ka mirovayetî.' tê gohê min. Ez nizanim ji aliyê nivîsê ve bixemillînim lê tu jî baş dizanî êş û hêviya di dilê min de ji bo vî welatî û zimanî çiqas kûr û bihêz e. Ev name di roja Şemiya 06/01/2018an de ji te re hatiye nivîsandin û bi saya vê nameyê wê li dîroka kurdî rojek zêde bibe. Dizanim gotinek pir bi îddîa ye, lê bifikire ku mirov di serdema sedsala 21. de lêgerîneke kurdî li ser googleyê dike gelekî kêm encam derdikevin. Ji îro pê de dema kesek li ser googleyê tiştekî bi kurdî bigere û dîroka îro lê zêde bike wê ev nivîs jî derkeve pêşberî wî/wê.
Tê bîra te min qala keçikekê kiribû ji te re. Her roja ku di ser re derbas dibe hinekî dinê di dilê min de mezin dibe. Bifikire ku dema tê bîra bi rastî jî rûçikên min sor dibin. Beriya çend roja min ew dît, dema min ew li hemberî xwe dît tu yê bigota ku dilê min bibask bûye û dixwaze li asîmanan tûran bavêje. Ez wisa bi kelecan bûm ku min ji bîr kir ez çima çûme wir jî. Piştî şeş salan ku careke dinê wisa jinek dilê min ji nû ve bi kelecan dike...
Tu dizanî ez mirovekî tolaz im. Ji tolaziyê hez dikim. Bi rastî heta min ew naskir gelekî kêfa min ji tolaziyê re dihat. :) Niha ez zêde dirêj nekim. Bi xatirê te. Hêvîdar im tu yê wan astengiyên xwe yên şexsî derbas bikî û di demeke nêzîk de bigihîjî armanca xwe.
06/01/2018
Seyrantepe/ Diyarbekir
Dara Porxelek
'Bersiva Perxudres'
Berî her tiştî spas bo vê nameya diltenik. Jiber ku nivîseke blogeke bi Kurmancî ye, ku van deman em gelek kes bi hev re dixwazin blogerîya Kurmancî hilkişînin jûreke jortir, ezê rê li ber weşandina wê negirim.
Meseleya qehra min.. Tu wê bi çi şiklî ji kîjan blogera/e me ya Kurmanc re jî bêjî ez dibêm qey wê heq bide min.
Ji erdên ku baran lê dike û ew barana demeke dirêj lê dimîne û ziwa nabe re dibêjin "avgîr". Hez û hurmetên min jî, qehr û hêrsên min jî nola "avgîr"ê ne.
Ser wê meseleyê, li erda dilê min dijî te qehreke avgîr çêbûye û ez naxwazim heta ew qehra tam ziwa bibe em hevdu bibînin.
Silaver û bloger Omer Faruk Baran
06-01-2018, Ofîs - Dîyarbekir
Bi hêviya ku ev bilxir zêde avê nekşîne
YanıtlaSilZor spas ezbenî, Lê ez li hêviya kişandina avê ya bulxurê me..:)
Sil